خودم  ، تنهایی و فکر تو ک مدام دیووانه ام میکند  برای یافتنت تمام شهر را بگردم

 در کدامین خانه  شهر پنهانی ک هرچقدر میگردم ، هرچقدر فریاد میزنم اثری از تو نمی یابم

ب راستی تو تنها کسی بودی ، هستی ک میتوانست مرا این چنین دیووانه خود کند

هیچکس نمیداند چ شد ک عاقل ترین مرد شهر این چنین کارش ب رسوایی و دیوانگی رسید

عشقت همچون افسانه ای رازگونه در قلبم پنهانس ن شوری برای رهایی دارد ن میلی ب جدایی

بی شک تو تنها کسی هستی و خواهی بود ک در قلبم جاودانه خواهی ماند

چکامه یی برای تابه

تابه جهیزیمون یادت میاد؟

با وفاتر از تو بود!

سوخت با آتش فقری که مرا می سوزاند!

ساخت با چربی و چرک!

هفته و هفت نیمرو!

دسته اش اب شد و رنگش رفت!

بگذریم...

بگذریم از گذر آن همه رویاهایش!

حسرت دیدن فر،

پختن پیتزاهایش!

گاه گاهی از سر بی تابی،

گریه میکرد ولی تابانه!

آتش فقر مرا می بوسید!

هم زمان با دل من می پوسید!

دل من!

تابه رویاهایم...

حسین پناهی

راست می گفتی اینجا همه

زخم که ببینند

نمک می پاشند

اینجا کسی نیست

که با لحنی گرم و آشنا بگوید:

سهمِ تو از شعرهایت

این روزهایِ سرد و بی عاطفه نیست!

می خواستم انصراف بدهم

از این گاه نوشت هایی که

آخر تنها نظاره گرِ مرگِ شمعدانی هاست

اما نمی دانم شاید جایی دور

کسی حوالیِ زخم هایِ با من آشنا

چشم انتظار چند کلام

چای دارچین و خندیدن و امید است

نمی دانم .

بریده ام .. چند روزی ست من از این دنیا

از این آدمها

از این همه حسادت هایِ بی جا

از این همه بغض خفه شده در بیخ گلو

از این تلخ خنده ها

بریده ام

بریده ... !

برای دانلود آهنگ به ادامه مطلب مراجعه کنید …

برای دانلود آهنگ به ادامه مطلب مراجعه کنید …