دیــــروز…

ســـادگی زیـــباترین رنگ دنیـــا بــود…

امــــروز…

ســـادگی بــزرگ ترین خــــطای

آدمهــاست…!

گاهی عمر تلف میشود ؛

به پای یک احساس ….

گاهی احساسی تلف میشود ؛

به اندازه عمر !

و چه عذابی میکشد ،

کسی که هم عمرش تلف میشود ؛

                                              هم احساسش ...

 مرگ مُردن نیست و مرگ تنها نفس نکشیدن نیست

من مردگان بیشماری را دیده ام که راه میرفتند ، حرف میزدند ، سیگار میکشیدند !!!

عدی ای کمی زندگی میکنن

مابقی فقط زنده ایم ....

ﻏﻨﭽﻪ ...
ﺭﯾﺤﺎﻧﻪ ...
ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺑﯽ ﭼﻬﺮﻩ ...
ﺍﺳﯿﺪ ...
ﭘﺰﺷﮏ،ﻣﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ...
.

.

. 
ﺳﮑﻮﺕ !!! ﻣﺰﺣﮑﻪ !!!
ﻣﺎﺟﺮﺍﯼ ﺭﯾﺤﺎﻧﻪ ﺟﺒﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﺪ .ﻗﻀﯿﻪ
ﺍﺻﻔﻬﺎﻥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺯﻭﺩﯼ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯿﺸﻮﺩ . ﻭﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻣﺎ
ﻣﺮﺩﻣﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺧﻮﻥ ﺁﺭﯾﺎﯾﯽ ﻣﯿﺸﻮﯾﻢ ﺑﺎ ﺩﻭﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ
ﻗﺪﻣﺖ !!!
لعنت بر این افکار  !
ﻫﻤﺎﻥ ﺑﻬﺘﺮ ﮐﻪ ﮐﻮﺭﻭﺵ ﺁﺳﻮﺩﻩ ﺑﺨﻮﺍﺑﺪ .
      کوروﺷﺸﺸﺸﺶ !!!.....

روی پـــــرده کعــبه
این آیه حک شده اســت :

نَبِّئْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُــورُ الرَّحِـــیمُ

و مـــن . . .
هنــــوز و تا همیشــه
به همین یک آیــه دلخــوشــــم
" بندگانم را آگاه کن که من بخشنده‌ ی مهــــربانم ! "

نگاه ها همه بر روی پرده سینما بود. اکران فيلم شروع شد،

شروع فيلم سقف يک اتاق دو دقيقه بعد همچنان سقف اتاق, سه, چهار, پنج,........,

هشت دقیقه اول فیلم فقط سقف اتاق

صدای همه در آمد. اغلب حاضران سينما را ترک کردند

ناگهان دوربین حرکت کرد و آمد پایین و به جانباز قطع نخاع خوابيده روى تخت رسید

زیرنویس: این تنها ۸ دقیقه از زندگى این جانباز بود و شما طاقت نداشتید .

چقدر گاهی دوش آب ِ گرم خوب است .

چقدر گاهی میچسبد این بی خبری از دنیا ؛

وقتی زیر دوش فقط صدای شر شر آب می آید و

مجبوری چشم هایت را زیر ِ دوش روی همه چی ببندی

و به هیچ چیز جز لذتِ ریختن ِ آب ِ گرم روی سر و  كمرت فکر نکنی !

بعد هم بخاری که همه جا را فرا گرفته ؛

مقدمه ای باشد برای روبرو نشدن ِ ناگهانیت با دنیایی که چند دقیقه تنهایش گذاشتی !

از پشت بخار ها کم کم دنیای بیرونت را ببینی و پا بگذاری درونش .

آآآ هههه که چه لذتی !

قديما همه چيز بو ماندن ميداد 

اون روزها بيسكويتها هم مادر بودند اما حالا شدن : هاي باي

ياد قديما به خير ...

زندگی فاصله آمدن و رفتن ماست

شاید آن خنده که امروز دریغش کرديم

آخرین فرصت خندیدن ماست

زندگی همهمه مبهمی از خاطره هاست

هرکجا خندیدیم

هرکجا خندانديم

زندگاني آنجاست

خنده کن بی پروا

خنده هایت زیباست

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی

اونی که زود میرنجه زود میره، زود هم برمیگرده. ولی اونی که دیر میرنجه دیر میره، اما دیگه برنمیگرده ...

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی

مهم نیست که چه اندازه می بخشیم بلکه مهم اینه که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود داره.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی

شاید کسی که روزی با تو خندیده رو از یاد ببری، اما هرگز اونی رو که با تو اشک ریخته، فراموش نکنی.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی

توانایی عشق ورزیدن؛ بزرگ‌ترین هنر دنیاست.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی

از درد های کوچیکه که آدم می ناله؛ ولی وقتی ضربه سهمگین باشه، لال می شه.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی

اگر بتونی دیگری را همونطور كه هست بپذیری و هنوز عاشقش باشی؛ عشق تو کاملا واقعیه.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی

همیشه وقتی گریه می کنی اونی که آرومت میکنه دوستت داره اما اونی که با تو گریه میکنه عاشقته.

به یک‏جایی از زندگی که رسیدی، می فهمی

كسی كه دوستت داره، همش نگرانته. به خاطر همین بیشتر از اینكه بگه دوستت دارم میگه مواظب خودت باش.

زندگی تعداد دم و بازدم ها نیست

بلکه لحظاتی هست که قلبت محکم میزند

به خاطر خنده  ، به خاطر اتفاق های خوب غیره منتظره  ،  به خاطر شگفتی ، به خاطر شادی ،     به خاطر دوست داشتن های بی حساب ،  به خاطر عشق ، به خاطر مهربانی

شادی ات را به اطرافت بپراکن و با حد و حصر هایی که گذشته به تو تحمیل کرده ، مبارزه کن