ساده که باشی . . .

آدم ها خیلی زود دوستت می شوند

و تو خیلی دیر می فهمی دشمنت بودند 

ساده که باشی . . .

آدم ها با همۀ کمبودهایشان به غرورت حمله می کنند

و با همۀ غرورشان مچاله ات می کنند 

ساده که باشی . . .

تو همیشه رو بازی می کنی

و آدم ها همیشه بازیگران ِ پشت پرده می مانند 

ساده که باشی . . .

اوقات بیکاری آدم ها را با سادگی ات پُر می کنند

و خود در لحظه های اندوه ، تنها می مانی 

ساده که باشی . . .

سادگی ات را حماقت می خوانند

و کسی نمی فهمد که تو از فرط ِ ” آدم بودن ” ساده ای