امروز ظهر شیطان را دیدم !

 

شیطان را دیدم نشسته بر بساط صبحانه و آرام لقمه برمی داشت… گفتم: ظهر شده، هنوز بساط کار خود را پهن نکرده ای؟ بنی آدم

نصف روز خود را بی تو گذرانده اند… شیطان گفت: خود را بازنشسته کرده ام. پیش از موعد! گفتم:… به راه عدل و انصاف بازگشته ای

یا سنگ بندگی خدا به سینه می زنی؟ گفت: من دیگر آن شیطان توانای سابق نیستم. دیدم انسانها، آنچه را من شبانه به ده ها

وسوسه پنهانی انجام میدادم، روزانه به صدها دسیسه آشکارا انجام می دهند. اینان را به شیطان چه نیاز است؟ شیطان در حالی که

بساط خود را بر می چید تا در کناری آرام بخوابد، زیر لب گفت: آن روز که خداوند گفت بر آدم و نسل او سجده کن، نمی دانستم که

نسل او در زشتی و دروغ و خیانت، تا کجا می تواند فرا رود، و گرنه در برابر آدم به سجده می رفتم و می گفتم که : همانا تو خود پدر

منی...

عصر نزدیک است ...

 با خلوت ِ همیشگی ام 

در تراس ِ خانه 

می نشینم روی صندلی چوبی ام 

نگـــــــــــاه میکنم 

به دور و نزدیکم 

...

به آسمانی که آبی نیست 

چون از بس چشم ها آبی ندیده اند 

دیگر رنگ ِ  آبی را هم  نمیشناسند 

به پرندگانی که در قفس نیستند 

چون  مانندشان بسیار است 

و یا شاید چون زیبا نیستند 

به خورشیدی که زودتر از همیشه رفته 

شاید حوصله ماندن را  نداشته 

و یا شاید ...

به ماه ای که در راه است 

که بازامشب هم 

 حریر ابر تنش است 

به حیاط همسایه 

که چندیست  درخت انارش غم گین است 

از شکوفه های مهجورش از شاخه 

و .. 

شاید انارها هم عاشق میشوند 

...

همه چی آرام ِ آرام 

و من خوشبخت نیستم 

گله ای هم نیست 

چون حوصله ای هم  نیست 

توی مبل فرو رفته بودم و به یکی از مجلات مُدی که زنم همیشه می خرد نگاه می کردم.

چه مانکن هائی، چقدر زیبا، چقدر شکیل و تمنا برانگیز.

زنم داشت به گلدان شمعدانی که همیشه گوشه اتاق است

ور می رفت و شاخه های اضافی را می گرفت و برگ های

خشک شده را جدا می کرد. از دیدن اندام گرد و قلنبه اش لبخندی گوشه لبم پیدا شد ،

از مقایسه او با دخترهای توی مجله خنده ام گرفته بود...

زنم آنچنان سریع برگشت و نگاهم کرد که فرصت نکردم

لبخندم را جمع و جور کنم. گلدان شمعدانی را برداشت و روبروی من ایستاد و گفت:

نگاه کن! این گل ها هیچ شکل رزهای تازه ای نیستند که دیروز خریده ام.

من عاشق عطر و بوی رز هستم. جوان، نورسته،

خوشبو و با طراوت. گل های شمعدانی هرگز به زیبائی و شادابی آنها نیستند،

اما می دانی تفاوتشان چیست؟ بعد،

بدون این که منتظر پاسخم باشد اشاره ای به خاک گلدان کرد و گفت:

اینجا! تفاوت اینجاست. در ریشه هائی که توی خاک اند.

رزها دو روزی به اتاق صفا می دهند و بعد پژمرده می شوند،

ولی این شمعدانی ها، ریشه در خاک دارند و به این زودی ها از بین نمی روند.

سعی می کنند همیشه صفابخش اتاقمان باشند.

چرخی زد و روی یک صندلی راحتی نشست و کتاب مورد علاقه اش را به دست گرفت.

کنارش رفتم و گونه اش را بوسیدم.

این لذت بخش ترین بوسه ای بود که بر گونه یک گل شمعدانی زدم.

قدر گل شمعدانی

های خودتون رو بدونید